BRUILOFT TE KANA

Overweging bij Johannes 2, 1-11

1 Op de derde dag was er een bruiloft in Kana, in Galilea. De moeder van Jezus was er, 2 en ook Jezus en zijn leerlingen waren op de bruiloft uitgenodigd. 3 Toen de wijn bijna op was, zei de moeder van Jezus tegen Hem: ‘Ze hebben geen wijn meer.’ 4 ‘Vrouw, wat wilt u van Me?’ zei Jezus. ‘Mijn tijd is nog niet gekomen.’ 5 Daarop sprak zijn moeder de bedienden aan: ‘Doe maar wat Hij jullie zegt, wat het ook is.’ 6 Nu stonden daar voor het Joodse reinigingsritueel zes stenen watervaten, elk met een inhoud van twee à drie metrete. 7 Jezus zei tegen de bedienden: ‘Vul de vaten met water.’ Ze vulden ze tot de rand. 8 Toen zei Hij: ‘Schep er nu wat uit, en breng dat naar de ceremoniemeester.’ Dat deden ze. 9 En toen de ceremoniemeester het water dat wijn geworden was, proefde – hij wist niet waar die vandaan kwam, maar de bedienden die het water geschept hadden wisten het wel – riep hij de bruidegom 10 en zei tegen hem: ‘Iedereen zet zijn gasten eerst de goede wijn voor en als ze dronken zijn de minder goede. Maar u hebt de beste wijn tot nu bewaard!’ 11 Dit heeft Jezus in Kana, in Galilea, gedaan als eerste teken; Hij toonde zo zijn grootheid en zijn leerlingen geloofden in Hem. 12 Daarna ging Hij naar Kafarnaüm, met zijn moeder, zijn broers en zijn leerlingen, en daar bleven ze een paar dagen.

Overweging bij dit evangelie

De Bruiloft van Kana vormt het Tweede Lichtgeheim van de rozenkrans. Het water in de zes vaten voor het Joodse reinigingsritueel verwijst naar de doop van Jezus in het water van de Jordaan, en de wijn verwijst naar de doop met de Geest in het Eerste Lichtgeheim. De omvorming van water in wijn wijst ook vooruit naar het Vijfde Lichtgeheim, de instelling van de Eucharistie, waar brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Deze omvormingsprocessen verwijzen naar de onvoorwaardelijk liefdevolle zelfgave van God in verbondenheid met Zijn volk, waarbij Jezus de Verborgen Bruidegom is. De ogenschijnlijk wrevelige reactie van Jezus op zijn moeder maakt ons ervan bewust dat hij afstand van haar neemt, omdat hij niet alleen zoon van mensen is, maar eerst en vooral Zoon van God. 

Ook wij worden, net als de bruiloftsgasten, uitgenodigd een omvorming in liefde te ondergaan, dat is immers waar de verandering van water in wijn op duidt.. Als bruiloftsgasten maken wij de verandering van water in wijn niet zozeer mee als een uiterlijk waarneembaar gebeuren, maar als een innerlijk gebeuren waarbij we in navolging van Christus worden omgevormd in liefde. Datzelfde geldt ook voor de transsubstantiatie in het Eucharistisch Gebed, waarbij brood en wijn door de inwerking van Gods Geest veranderen in het lichaam en het bloed van Christus.  

Mij spreekt aan, dat Jezus zijn heerlijkheid openbaarde, en dat zijn leerlingen in Hem geloofden. Een bruiloft is een feestelijk gebeuren. Toch is het goed om te beseffen dat de wijn die wij bij de Eucharistie drinken, een liefdesoffer van Godswege is. Dat is pijnlijk, maar ook vreugdevol in het licht van de Verrijzenis. Na het lijden wacht ons immers de eeuwige hemelse vreugde. Ik zie dit terug in de film Des Hommes en Des Dieux, waar de monniken bij een avondmaalviering vol vreugde met elkaar verbonden zijn in Christus, terwijl zij weten dat zij een marteldood zullen sterven.