VAN VERLANGEN NAAR ONTVANGEN
Auguste Rodin, Fugit Amor, Musée Rodin, Parijs |
Er is echter een uitweg: je kunt God vragen om je te bevrijden van je verlangen, als jou dat zo diep kwelt. Ja maar, zeg je misschien, dan krijg je nooit waar je naar verlangt ... En toch ... er is een uitweg.
Ik schreef onlangs een stukje dat gaat over de omvorming van verlangen in ontvangen, dat kun je hieronder vinden.
Als we denken dat we moeten kiezen tussen een grotere en een kleinere liefde komen we in de problemen. Het is dan óf óf, en niet én én. Als we in staat zijn om het verlangen naar die grotere of kleinere liefde los te laten, worden we meer ontvankelijk van het ontvangen van die grotere of kleinere liefde … Hoe doen we dat? Niet door onszelf te ontdoen van dat verlangen, niet door je tegen de geliefde af te zetten, maar door God te vragen ons te bevrijden van ons verlangen. Verlangen is immers ons uitstrekken naar de geliefde, met heel onze wilskracht en ons streefvermogen. God zelf zal onze strekkende armen en grijpende handen omvormen tot open armen en ontvangende handen, ja, dan worden wij geheel en al ontvangenis. Want alleen God kan ons diepste verlangen peilen, en voelen hoe ontvankelijk wij zijn. Dan zullen wij vervuld worden van Gods oneindige liefde voor ons én voor de mensen die wij liefhebben. Dan zullen er genadevolle tranen van vreugde vloeien, dan zal Gods liefde, onze liefde dit aardse tranendal bevloeien … Dan zullen we niet langer eenzaam zijn ...
Nicolas Poussin, Annunciatie, 1657, National Gallery Londen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten