LEEG VAN ONSZELF, VOL VAN GENADE

Er huist een diep verlangen van iedere mens naar het vervuld worden met de genade van God, met de geboorte van God in de ziel. Daarvoor is het nodig dat wij leeg worden van de wereld om ons heen , en van onszelf. Niet zozeer omdat de mens en zijn wereld slecht is, maar omdat wij God ontberen. Dat voelen wij het sterkste in tijden van crisis, als wij in bestaansnood verkeren. We weten niet meer waar we van ellende moeten blijven, maar zien ook geen uitweg, totdat we ons openen voor de aanwezigheid van God in het diepst van ons wezen. Wij zijn er, omdat God er voor ons is, met ons is, in de persoon van Jezus Christus. Doordat God mens wordt in ons, worden wij de mens die God bedoeld heeft. Met Kerstmis vieren wij het onuitsprekelijke Geheim, dat God in ons geboren wordt, als een kind, gewikkeld in doeken, liggend in een kribbe. Wij maken plaats voor God, in het midden van de gemeenschap, midden in onszelf.

De liturgische ruimte van de Titus Brandsma Gedachteniskerk waarin wij vieren weerspiegelt dit gebeuren. Wij vieren rondom een midden dat leeg is, met de lezenaar en het altaar als brandpunten van wisselwerking tussen Woord van God en Lichaam van Christus. Aan beide zijden van deze heilige ruimte geschaard, delen wij biddend in het geheim dat God in ons midden komt, en zich aan ons geeft. Dat wij in de Advent met blijde verwachting mogen uitzien naar het Goddelijke Kind, en het met Kerstmis vol vreugde mogen ontvangen.